Nemeniqualuc...

... maar wie schetst mijn verbazing over de rare reikwijdte van het internet als ik vanavond, na het uitreiken van een resterend, inmiddels overtollig, stukje waterbaan aan een - ach hoe jonge - overbuurouder, terugkeer in de boezem van het huisgezin en mijn gade aantref... met de melkslijter... aan de lijn... De melkslijter? De melkslijter! Neen: voorheen de melkslijter, ofwel: de melkboer. Onze melkboer: Henk van Brenk ('onze' als in: vroeger, thuis), kwansius d'autre tombe, maar: alife and phoning. Een zijner nazaten had dit berichtje aangetroffen, hem gebeld, en hij mij gebeld. Als het geen negatieve bijklank had, zou ik spreken van het aanroeren van een open zenuw: literflessen room, ijzeren kratten, melkbussen, eierbledden, Fanta, VW-busjes, Planta-margarine, "Mijn oma bakt in Croma", taptemelk, bonboekjes van "H. van Brenks zuivelhandel, Groenekan", koffie met melk in de Dorpsstraat (ja, bij de familie Smorenburg, vult Henk van Brenk onmiddellijk en werkelijk feilloos aan). Nu ja... All I had was this lousy home made bathroom picture:



Maar nu heb ik zijn adres weer.