Pak ik de draad op, raak ik meteen in de war. Ik was op zoek naar de hedendaagse representant van deze foto van Jesse (p. 81):
Of zie in het archief van het
Nederlands Fotomuseum (link toegevoegd op 17 maart 2010).
Dat is dan, zoals achterin het boekje staat: 'Het terrein van de gemeentelijke distributiedienst aan de Weerdsingel O.Z. 99. Na de Duiste inval gaan steeds meer levensmiddelen - en andere artikelen - op de bon. Deze bonnen konden op vertoon van een stamkaart worden afgehaald bij de Distributiedienst aan de Weerdsingel. Op het terrein was ook een van de gemeentelijke gaarkeukens te vinden, waar maaltijden - soep of stamppot - werden verstrekt. Een portie van een liter kostte dertig cent, mivermogenden betaalden een dubbeltje.'
Maar toen ik daar in de buurt kwam, zag ik alleen dit, wat wil zeggen: hooguit nummer 93:
Verderop, over de brug was nummer 106; ertussen niets dan water. En toen ik nog verderfietste, zag ik dat de nummers gek genoeg, weer daalden, zodat ik toch nog kans maakte op 99! Maar nee, enderzijds der brug heet de singel Weerdsingel O.Z., anderzijds Wittevrouwensingel. Terug dus maar weer. Bij de hoek van Weerdsingel O.Z. 93 staat een paal met een bordje dat verwijst naar nr. 95. Pijltje gevolgd, kom ik wel bij wat huizen na een tijdje, maar ook daar weer geen 99; het ging van 95 naar 105.
Kijk ik thuis op de kaart: zie ik dat dit toch echt de Stieltjesstraat moet zijn (parallel aan het water dat daar langs Hooghiemstra stroomt, de Biltsche Grift, waarover ons schuitje vaak glijdt). Fout?!
Vluchtheuvel: het wereldweb; zoekterm simplistisch: het gezochte adres plus 'Distributiedienst'. Uitkomst: plaatje nr.
80204 (gedateerd op 1949) in het Utrechts Archief:
Dat is inderdaad hetzelfde gebouw als het tweede links op de foto van Jesse. En wat is het bijschrift: 'Gezicht op het Gebouw voor de Distributiedienst (voormalige paardenstal van de Gemeentelijke Reinigingsdienst, Weerdsingel O.Z. 99)'. Pas toen viel m'n kwartje: die brug op de grens van Weerd- en Wittevrouwensingel heet de Vaaltbrug.
Gezellig: een gaarkeuken op het terrein van de vaalt (lees
hier meer over het wonderbaarlijk ontstaan van de 'Vaalthaven'). Kijk ik
digitaal vanuit de lucht naar 'me stadjie', blijkt die Weerdsingel toch verder door te lopen dan ik dacht en de kaart aangeeft. Als het straks droog is, ga ik ter plekke nog even nader kijken. Want een grift, dat is toch geen singel?!
Later diezelfde dag, tussen twee buien door:
Wat nu inderdaad Stieltjesstraat heet, wordt in het boekje met foto's van Jesse Weerdsingel O.Z. genoemd. Kijk maar, het eerste gebouw links op Jesse's foto, waar maar een klein deel van zichtbaar is, staat er nog, al verkeert het nu in slechte staat; ik heb hetzelfde hoekje ervan gefotografeerd:
Zelfs de steunbalkjes onder de dakgoot, die bij Jesse schaduw op de muur werpen, zijn er nog. Kijk je bij Jesse de straat naar het noorden toe uit, op de huizen van de Van Swindenstraat, nu staan er bomen voor. En als je dichterbij beter kijkt, zie je rechts bij Jesse in de schaduw een klein stukje van de dubbelgeribde rand van de luifel, met een pilaar eronder, van het gebouw dat er ook nu nog tegenover staat:
Dat gebeurt wel vaker: pas als ik de plek gevonden heb, zie ik de details waaraan hij echt te herkennen is.
